روکش های جایگزین دندان

روکش کردن یکی از چندین روش درمانی دندانپزشکی به شمار می‎رود که در آن یک سرپوش بر روی دندانها قرار می‎گیرد و به عنوان محافظ دندانها محسوب می‎شود. این کار به منظور بهبودی شکل، اندازه، ظاهر و حتی استحکام دندانها صورت می‎گیرد.

بریج ها و روکش های دندان به صورت ثابت و به وسیله چسب مخصوص بر روی دندان گذاشته می‎شوند که از آنها محافظت می کند.
دندانهایی که مقدار زیادی از آنها از دست رفته، نیازمند ترمیم و بازسازی هستند. در این صورت باید دندانها عصب کشی شده و از ماده پرکننده برای آنها استفاده شود. گاهی دندان پر شده نیازمند روکش است. این کار علاوه بر زیبایی، میزان استقامت دندان را نیز افزایش بیشتر می کند. در واقع با روکش کردن دندانهایی که ترمیم شده اند، می‎توان آنها را برای حفظ مواد کامپوزیتی یا آمالگام کمک کرد.
گاهی ممکن است دندان به حدی تخریب شده که قابل ترمیم نباشد. در این صورت از روش کاشت دندان یا ایمپلنت استفاده می شود. در این صورت برای افزایش استحکام تاج ایمپلنت می توان از روکش نیز استفاده کرد.

نحوه قرارگرفتن روکش بر روی دندان های از دست رفته

می‎تواند به جای دندان هایی که از دست رفته اند، ایمپلنت قرار بگیرد. اما زمانی که از روش کاشت دندان استفاده می‎شود، استفاده از روکش نیز به افزایش طول عمر و دوام دندانهای کاشته شده کمک می‎کند. در این صورت دندانپزشک ترمیمی تمامی مراحل کاشت دندان را طی می‎کند و سپس دندان کاشته شده را برای روکش کردن آماده می‎کند. برای این کار دندان را با استفاده از یک دریل کوچک تمیز کرده و آن را در شرایط مناسب برای درمان قرار می‎دهد تا روکش بر روی دندان قرار گیرد. تهیه قالب از دندان کاشته شده نیز ضرورت دارد تا روکش متناسب با اندازه و شکل ساختاری آن باشد. پس از آماده شدن روکش آن را بر روی دندان قرار می‎دهد. برای این کار باید مقداری از دندان با استفاده از اسید خراش داده تا سطح آن زبر شود و از این طریق بتوان روکش را بر روی دندان چسباند.

لومینیرز

این نوع روکش ها به عنوان جدیدترین روکش دندان پزشکی زیبایی محسوب می‎شوند که به روکش های ونیر پرسلاین که بسیار نازک هستند، شناخته شده اند. این نوع روکش ها بدون استفاده از مواد بی حسی به کار می‎روند. روکش های لومینیزر برای دندانهای بدرنگ، خراشیده و دندانهای ترمیم شده قدیمی استفاده می‎شوند و البته برای افزایش استحکام دندانهای ایمپلنت استفاده زیادی ندارند.

لامینت

این نوع روکش نیز از جنس پرسلاین و به صورت یک لایه نازک است که بیشتر به منظور زیبایی استفاده می‎شوند. از آنجا که این نوع روکش ها نازک هستند و استحکام بالایی ندارند بیشتر برای دندانهای سالمی که تنها رنگ آنها تغییر کرده، قابل استفاده می‎باشند. بنابراین اگر دندان کاشته شده اما زیبایی آن مورد نظر بیمار نیست، می تواند از این نوع روکش ها نیز استفاده کند.

لیتیوم

این نوع روکش ها از جنس سرامیک های شیشه ای هستند که در گروه ساختارهای کریستالی و یا لیتیوم دی سیلیکات طبقه بندی می‎شوند. در ساخت این نوع روکش ها از مواردی همون کوارتز، لیتیوم دی اکسید، اکسید فسفر، آلومینا و اکسید پتاسیم استفاده می‎شود که موجب افزایش مقاومت روکش ها شده است. از آنجا که روکش های لیتیوم دی سیلیکات، با استفاده از مواد دارای مقاومت بالا ساخته می‎شوند، می‎توانند برای افزایش استحکام دندانهای کاشته شده بکار برده شوند.

روکش زیرکونیوم

این نوع روکش ها شباهت زیادی به دندانهای طبیعی داشته و از مواد سرامیکی و پرسلاین ساخته می‎شوند. استحکام آنها بالاست و به راحتی شکسته نمی شوند. عموما برای ساخت روکش های زیرکونیوم از دستگاه های دیجیتال استفاده می‎شود. این نوع روکش ها به دلیل استقامت بالا می‎توانند برای محافظت از ایمپلنتها استفاده شوند.

روکش های ترکیبی

این نوع از ترکیب پرسلاین و فلز یا روکش طلا ساخته می‎شوند و گاهی ممکن است در آنها از فلز نیز استفاده شده باشد. در این صورت استحکام روکش ها بسیار بالاست. تنها نقص این نوع روکش ها، تحلیل رفتن قسمت همرنگ دندان و مشخص شدن لبه تیره آنهاست که ظاهر آنها را بد جلوه می‎دهد و باید ترمیم شوند.

روکش های طلا

این نوع روکش ها نسبت به سایرین قیمت بالاتری دارند. در مقابل میزان استقامت آنها نیز بیشتر است. روکش های طلا در مقابل مواد غذایی خورنده کاملا مقاوم بوده و می‎توانند تا سالها به همان شکل اولیه باقی بمانند. اما به دلیل رنگ، از آنها برای دندانهای انتهای لثه استفاده می‎شود.

پروتز