برخی از افراد به دلایل مختلف و متعددی از جمله پیری، کشیدن دندانها و ... یک یا چند عدد از دندانهای خود را از دست میدهند. این موضوع علاوه بر مشکلات ظاهری که برای فرد ایجاد میکند، در حین غذا خوردن هم مشکلساز است. برای جایگزینی دائمی این دندانها، ایمپلنت روش دندانپزشکی مناسبی است و معایب روشهای دیگر را ندارد. در ادامه این مقاله به شما میگوییم ایمپلنت دندان چیست و چه مزایا و عوارضی دارد. اگر دوست دارید با این روش دندانپزشکی زیبایی آشنا شوید، خواندن ادامه این مقاله را از دست ندهید.
در پاسخ به سؤال «ایمپلنت دندان چیست» باید بگوییم که واژه ایمپلنت به هر ابزار پزشکی اطلاق میشود که برای احیا و بازگرداندن عملکرد یک عضو آسیبدیده یا ازبینرفته و به منظور بهبود کارایی آن به کار گرفته میشود. ایمپلنت در دندانپزشکی نیز یکی از روشهای درمانی است که برای پر کردن جای خالی دندانها و بهعنوان جایگزین مصنوعی آنها استفاده میشود. ایمپلنت دندانپزشکی شامل بخشهای مشخصی است؛ پایه آن که در طول عمل جراحی در استخوان فک قرار داده میشود نقش ریشه دندان را ایفا میکند و روکش دندان به عنوان تاج روی آن قرار میگیرد و با روکش دندان سرامیکی کاملاً متفاوت است.
عکسی از ایمپلنت دندان
ایمپلنت دندان از سه بخش تشکیل میشود: فیکسچر، اباتمنت و روکش. فیکسچر همان پایه ایمپلنت است و اصلیترین بخش ایمپلنت به شمار میرود. فیکسچر اغلب از جنس تیتانیوم و گاهی زیرکونیوم است. سازگاری جنس فیکسچر با محیط دهان باعث جلوگیری از ایجاد حساسیت میشود. این پایه فلزی در درون استخوان فک قرار داده میشود و مانند ریشه دندان عمل میکند.
اباتمنت یک قطعه کوچک است که بین فیکسچر و تاج دندان قرار میگیرد و اتصال آن دو را ممکن میکند. قسمت سوم روکش ایمپلنت یا همان تاج و بخش قابل مشاهده آن است.
ایمپلنت درمان مناسبی برای کسانی است که به دنبال جایگزینی دائمی برای دندانهای ازدسترفته خود هستند؛ چراکه نسبت به سایر درمانها دوام بیشتری دارد و در صورت انجام مراقبتهای لازم، تا مدت طولانی بدون مشکل قابلاستفاده است.
ایمپلنت به دلیل اینکه یک پروتز ثابت است ناراحتی پروتزهای متحرک را به وجود نمیآورد و در هنگام خوردن غذا اختلالی ایجاد نمیکند. ظاهر ایمپلنت بسیار طبیعی و نزدیک به دندانهای اصلی است. ایمپلنت برای کامل کردن عملکرد خود به دندانهای دیگر نیاز ندارد، بلکه از آنها پشتیبانی نیز میکند؛ بنابراین دندانهای مجاور ایمپلنت دستنخورده باقی میمانند. همچنین ایمپلنت در حفظ سلامتی استخوان فک تأثیر بسیاری میگذارد و از تحلیل رفتن آن جلوگیری میکند.
ایمپلنت دندان میتواند با معایب زیر همراه باشد:
بیشتر معایب این روش مربوط به ایمپلنت دندان به دلیل نصب نامناسب آن است. اگر برای کاشت ایمپلنت به دکتر مهدی ابوالقاسمی، یکی از بهترین دندانپزشکهای زیبایی، مراجعه کنید، احتمال بروز معایب ایمپلنت به حداقل میرسد.
ایمپلنت دندان برای افرادی که در پایین برمیشمریم، مناسب است.
در بیشتر موارد و نزدیک به 98 درصد، درمان با ایمپلنت موفق است و این موضوع یکی از مزیتهای ایمپلنت نسبت به سایر روشهای درمانی محسوب میشود.
به طور کلی همه افرادی که یک یا چند دندان خود را از دست دادهاند میتوانند از ایمپلنت به عنوان جایگزین دندانهای خود استفاده کنند؛ اما درمان ایمپلنت در شرایط زیر انجام نمیشود:
این گروه از افراد میتوانند از سایر روشهای جایگزینی دندان که توسط دندانپزشک تشخیص داده میشود بهرهمند شوند.
معاینه وضعیت دهان و دندان: در مرحله اول، ارزیابی وضعیت سلامت دهان و دندان انجام و عکسهای لازم تجویز میشود. همچنین کیفیت و حجم استخوان مورد ارزیابی قرار میگیرد.
بیحسی یا بیهوشی: بعد از نوبتدهی عمل جراحی، قبل از شروع فرآیند کاشت ایمپلنت، بیمار تحت بیحسی موضعی یا بیهوشی قرار میگیرد. در برخی موارد نیاز به آرامبخش نیز وجود دارد.
خارج کردن دندان قبلی: در صورت وجود دندان قبلی، ابتدا دندانپزشک آن را خارج میکند و سپس در صورت نیاز پیوند استخوان فک را انجام میدهد. در این روش پودر استخوان در حفره خالی دندان روی استخوان فک قرار داده میشود. برای اثرگذاری کامل آنها و التیام استخوان فک، 2 تا 6 ماه زمان لازم است.
سوراخ کردن استخوان فک: اگر نیازی به پیوند استخوان نباشد و تراکم آن کافی باشد، در مرحله بعدی با دریل دندانپزشکی استخوان فک به اندازه مورد نیاز برای کاشت پایه ایمپلنت سوراخ میشود و پس از قرار دادن فیکسچر در محل مناسب، سوراخ ایجاد شده با قطعههایی که پیچ درپوش خوانده میشود، پوشیده خواهد شد.
بخیه کردن لثه: در این مرحله دندانپزشک لثه را اطراف ایمپلنت بخیه میکند یا لثه را روی آن میکشد و بخیه را انجام میدهد. در حالت دوم، برای ادامه مراحل کاشت ایمپلنت لازم است جراحی مختصری انجام شود تا لثه از روی پایه ایمپلنت کنار برود. بعد از جایگذاری ایمپلنت بسته به کیفیت استخوان باید بین 2 تا 6 ماه صبر کرد تا استخوان بهتدریج رشد و با پیوند به ایمپلنت ثبات آن فراهم شود. در این مدت نباید هیچ فشار شدیدی به فیکسچر ایمپلنت وارد شود.
قرار دادن اباتمنت: دندانپزشک در این مرحله با برداشتن درپوش ایمپلنت، قطعههایی به نام اباتمنت را روی ایمپلنت پیچ میکند. اباتمنت پایههایی برای اتصال روکش ایمپلنت است. این قطعه شبیه به دندان تراشخوردهای است که روکش روی آن قرار میگیرد.
قالبگیری برای ساخت روکش: سپس از ایمپلنتی که اباتمنت روی آن قرار دارد قالبگیری و روکش آن تهیه میشود.
وصلکردن روکش به پایه: در پایان روکش ساختهشده با چسب مخصوص یا پیچ به پایه ایمپلنت متصل میشود.
تصویری از مراحل نصب ایمپلنت دندان
ازآنجاییکه فرآیند کاشت ایمپلنت نوعی جراحی است، خطرات و عوارض خاص خود را دارد. بعد از قرار گرفتن ایمپلنت در دهان، ممکن است بیمار دچار عوارض جانبی موقت و خفیفی شود و ممکن است تورم و احساس ناخوشایندی در اطراف ایمپلنت به وجود بیاید. در این شرایط میتوان از مسکنهایی مانند ناپروکسن، ایبوپروفن و آسپرین برای کنترل درد بعد از کاشت ایمپلنت استفاده کرد. مصرف این داروها بهتر است با تجویز دندانپزشک انجام شود.
بیشترین عارضه احتمالی در هر جراحی، خونریزی و واکنش حساسیتی به مواد بیهوشی و بیحسی است. در صورت آسیب به رشتههای عصبی فک پایین که صورت را هم عصبدهی میکنند، ممکن است احساس گزگز یا بیحسی موقت یا حتی دائمی داشته باشید. احتمال درد شدید نیز در این نواحی وجود دارد که متخصص با مشاهده و بررسی نتایج عکسبرداری رادیوگرافی و سیتیاسکن خطرات احتمالی را به حداقل میرساند.
در صورتی که اتصال استخوان فک و پایه ایمپلنت کامل و بهدرستی انجام نشود، ممکن است ایمپلنت شل شود و توانایی پشتیبانی پروتز را از دست بدهد. در این هنگام تکرار عمل ضروری است.
در ساعتهای ابتدایی پس از انجام عمل کاشت ایمپلنت، باید دراز بکشید و استراحت کنید و از انجام فعالیتهای سنگین بپرهیزید. تا 48 ساعت از ورزش کردن، سیگار کشیدن و نوشیدن الکل خودداری کنید.
همچنین 24 تا 48 ساعت بعد از ایمپلنت دندان از کمپرس یخ روی محل جراحی استفاده و بعد از این مدت نیز از حوله گرم استفاده کنید. در صورت غیرقابلتحملبودن درد با تجویز پزشک از مسکنها و داروهای ضددرد کمک بگیرید.
در مورد مصرف مواد غذایی نیز نکاتی وجود دارد که باید رعایت کنید؛ برای مثال از نوشیدنیهای داغ استفاده نکنید یا از خوردن غذاهای سفتی که نیاز به جویدن زیاد دارند بپرهیزید.
یکی از سوالات متداول ایمپلنت دندان این است که عمر ایمپلنت چقدر است. ایمپلنت راهحلی دائمی برای جایگزینی دندانهای ازدسترفته است و عمری حدوداً 25 سال دارد. این در حالی است که عمر سایر روشهای درمانی مانند بریج و دندان مصنوعی بین 5 تا 15 سال است و پس از این مدت باید تعویض شوند؛ اما ایمپلنت معمولاً نیازی به تعویض ندارد و در صورت استفاده صحیح و مراقبت کافی تا آخر عمر همراه فرد خواهد بود.
هزینه ایمپلنت دندان به عوامل مختلفی وابسته است و مقدار مشخصی نمیتوان برای آن تعیین کرد. بسته به تعداد ایمپلنت مورد نیاز، اینکه نیاز به پیوند استخوان داشته باشید، حجم و تراکم استخوان فک شما کافی باشد، محل دندان آسیبدیده و نوع آسیب آن قیمت ایمپلنت متغیر است. همچنین قیمت ایمپلنت دندان با قیمت سایر جراحیهای زیبایی از جمله قیمت روکش دندان متفاوت است.
جراحی لیفت سینوس که به آن بزرگ کردن سینوس هم میگویند، یک عمل جراحی است که در آن سینوسها را در قسمت انتهایی فک و بالای دندانهای آسیاب بالا میکشند و حجم استخوان فک را افزایش میدهند. این روش زمانی استفاده میشود که فضای استخوان فک کمتر از فضای مورد نیاز برای کاشت ایمپلنت باشد.
سالیان سال است که بشر به دنبال پیدا کردن راهی برای جایگزینی دندانهای ازدسترفته و آسیبدیده بود و با پیشرفت دندانپزشکی زیبایی، کاشت ایمپلنت دندانی میسر شد. در این مقاله سعی کردیم به سؤالات رایج درباره اینکه ایمپلنت دندان چیست، چه مزایا و معایب و عوارضی دارد، مراحل انجام و مراقبتهای بعد از آن پاسخ دهیم. اگر از مشکلات ناشی از فقدان برخی دندانها و آسیبدیدگی شدید و جدی دندانها رنج میبرید، هرچه سریعتر برای مشورت و توصیه راه درمانی مناسب به دندانپزشک مراجعه کنید.
سؤالات متداول
1. آیا ایمپلنت دندان روشی دائمی است؟
این روش طول عمر بیشتری نسبت به سایر روشهای کاشت دندان دارد و شما میتوانید تا ۲۵ سال از آن استفاده کنید.
2. آیا خانم های باردار می توانند دندان هایشان را ایمپلنت کنند؟
برای خانمهای باردار امکان ایمپلنت وجود ندارد و باید تا پایان دوران بارداری برای ایمپلنت کردن دندانهایشان صبر کنند.